W jakim wieku dziecko powinno mieć własny pokój?

Oto pytanie, które wielu rodziców zadaje sobie zaraz po urodzeniu dziecka: w jakim wieku dziecko powinno mieć własny pokój? Jest rzeczą oczywistą, że noworodek potrzebuje matki w pierwszych miesiącach swojego życia. Jest to całkowicie normalne, ponieważ przez pierwsze kilka miesięcy będzie często budził się w środku nocy. Obecność matki będzie dla niego niezbędna.

Ale po pewnym czasie może nadejść czas, aby maluch spał we własnym pokoju i sam. Ale w jakim dokładnie wieku? To zadecyduje o dalszym życiu dziecka. Fakt, że jest oddzielony od rodziców, pozwoli mu na większą niezależność już od najmłodszych lat.

W tym artykule postaramy się udzielić obiektywnej odpowiedzi na to pytanie. W szczególności odkryjesz najlepszą metodę przeprowadzenia separacji między dzieckiem a jego rodzicami. Zobaczysz, że dzięki praktyce Twojemu dziecku będzie tylko lepiej.

Pierwsze miesiące dziecka z rodzicami

W czasie ciąży między matką a dzieckiem tworzy się silna więź. W miarę upływu pierwszych miesięcy ta więź staje się coraz silniejsza. Prawdą jest, że rodzice urządzają pokój swojemu dziecku na długo przed jego przyjściem na świat. Nie oznacza to jednak, że gdy dziecko znajdzie się już w domu, od razu będzie tam spać samo.

Na tym etapie życia niemowlęcia ważne jest, aby spało z mamą. Co więcej, może to być bardziej praktyczne dla rodziców, ponieważ nie będą musieli ciągle wstawać z łóżka małżeńskiego, aby zająć się dzieckiem. Kiedy dziecko nie śpi przez całą noc, mama i tata mogą na zmianę się nim opiekować.

Dlatego w ciągu tych pierwszych tygodni lub miesięcy lepiej jest trzymać dziecko przy sobie. Możesz umieścić jego łóżeczko w swoim pokoju. Możesz nawet położyć go w swoim łóżku. Nie ma nic lepszego niż połączenie całej rodziny! Jeśli maluszek nie budzi się już w nocy, możesz już pomyśleć o zainstalowaniu go w swoim pokoju.

Idealny wiek, aby maluch mógł spać sam w swoim pokoju

Trzeba podkreślić, że nie ma idealnego momentu, aby na noc oddzielić dziecko od rodziców i udostępnić mu własny pokój, z własnym łóżkiem. I nie bez powodu kwestia ta jest rozpatrywana indywidualnie dla każdego przypadku. Rzeczywiście, niektóre dzieci potrzebują rodziców bardziej niż inne. Weźmy na przykład przypadek dziecka cierpiącego na chorobę od urodzenia lub urodzonego przedwcześnie. Dzieci te będą dłużej zależne od rodziców niż dzieci urodzone w doskonałym zdrowiu.

Tak czy inaczej, dziecko może mieć własny pokój już od czwartego, piątego miesiąca życia. W tym wieku dziecko jest już na tyle dorosłe, że może spać samo w swoim pokoju. Prawdopodobnie nie będziesz już musiała karmić piersią w środku nocy. Będzie bardziej samodzielny i będzie spał spokojnie, nie budząc się co chwila jak przez pierwsze tygodnie.

Rozłąka z pewnością może być trudna zarówno dla rodziców, jak i dziecka. Dziecko musi jednak mieć ciche i osobiste miejsce. Ponadto dzięki tej separacji para stopniowo będzie odzyskiwać intymność.

Jeśli separacja nie nastąpi pomiędzy 4^t i 6^t miesiącu życia dziecka, zainstalowanie go w jego pokoju będzie dla Ciebie trudniejsze. Maluch będzie przyzwyczajony do spania obok Ciebie, swoich rodziców. Ewentualna separacja spowoduje, że wejdzie w tak zwany okres „niepokoju”, który będzie go bardzo niepokoił.

Jak postępować w przypadku dystansu rodzic-dziecko?

Rozłąka między rodzicem a dzieckiem nie następuje z dnia na dzień. Nagła zmiana otoczenia byłaby dla dziecka brutalna i mogłaby mieć na niego wpływ psychologiczny. Najlepiej byłoby postępować krok po kroku. Będziesz musiała przygotować swoje dziecko psychicznie i emocjonalnie. Często myślimy, że dziecko nie rozumie naszych słów. A mimo to dziecko jest w stanie wychwycić każdy nasz gest i słowo.

Aby więc pomóc Twojemu maluchowi lepiej przeżyć to „przejście do niezależności”, porozmawiaj z nim. Wyjaśnij mu prostymi słowami, że jego codzienne życie nieco się zmieni. Uspokój go, mówiąc, że wszystko wydarzy się w najlepszych warunkach i że zawsze będziesz przy nim, gdy tylko okaże się to konieczne. To ustabilizuje dziecko psychicznie, a ten krok ma ogromne znaczenie na przyszłość.

Podczas tej zmiany musisz pokazać dziecku, że nie jest samo. Bądź przy nim, dopóki nie zaśnie. Możesz zaśpiewać mu kołysankę, aby pomóc mu zasnąć. Jeśli chcesz, możesz już wprowadzić go do słuchania opowieści. Celem jest maksymalne uspokojenie go przed snem. Mała uwaga: nie zapomnij zawsze pozostawić źródła światła do oświetlenia pokoju. A nocne światło wykona zadanie doskonale.

Możesz zacząć od umieszczenia go w jego pokoju podczas drzemek w ciągu dnia i zawsze zostawiać go blisko siebie w nocy. Potem stopniowo będziesz go wysyłał do jego pokoju co drugi wieczór. W tym tempie przejście nastąpi najpóźniej po miesiącu lub dwóch. Po sześciu miesiącach dziecko będzie samodzielne i będzie mogło spać spokojnie w swoim pokoju.

Wreszcie, nie narzucaj dziecku w tym okresie drastycznych zmian. Na przykład przeprowadzka lub odsadzenie od piersi nie powinny mieć miejsca w tym samym czasie co to wydarzenie. Dzieci są bardzo wrażliwe. Są bardzo przywiązani do rutyny, ponieważ jest to ich pierwszy punkt odniesienia.

Trudności w oddzielaniu dziecka od rodziców

Pierwszą trudnością w kontekście tego ważnego wydarzenia jest lęk przed rozłąką z dzieckiem. Chociaż był przyzwyczajony do spania z rodzicami, zerwanie z tym nawykiem może wywołać u niego pewien strach. Może się zatem zdarzyć, że dziecko nie będzie chciało spać we własnym łóżeczku i nawet zacznie płakać. Będziesz musiał działać stopniowo.

Po drugie, separacja może powodować, że dziecko będzie miało koszmary w nocy. Jego koszmary są w dużej mierze spowodowane zmianą środowiska. W takim razie nie poddawaj się. Stale pocieszaj swojego cheruba i trzymaj się blisko niego, dopóki ponownie nie zaśnie.

Wreszcie, niektóre dzieci są bardziej wrażliwe niż inne. W okresie przejściowym mogą zachorować. Oznacza to, że separacja potrwa dłużej, ale nie jest niemożliwa. Bądź cierpliwy, a wszystko będzie dobrze.

Dlaczego dziecko powinno mieć swój własny pokój?

Pokój dziecka to jego własny wszechświat. To miejsce, w którym będzie dorastał i dokonywał wielu odkryć. Ten kawałek, jak i jego dekor, powinien pasować do jego osobowości. W swoim pokoju dziecko stanie się niezależne. Nauczy się w to grać i zaśnie sam. Dlatego w pewnym momencie życia musi mieć własny pokój.

Warto też wiedzieć, że dziecko ceni sobie małe i wygodne przestrzenie, które przypominają mu o życiu macicy. Zachowaj więc ostrożność podczas urządzania swojego pokoju. Kołyska musi zapewniać mu optymalny komfort, aby przejście przebiegło pomyślnie. Zanim zdecydujesz się na łóżeczko dziecięce, zdecyduj się na kołyskę. Dzieje się tak ze względów bezpieczeństwa.

W takim razie pokój dziecka to nie tylko łóżko czy łóżeczko. Jego mały świat składa się z kolorów, które rozbudzają zmysł wzroku, łóżka do snu i zabawek zapewniających mu rozrywkę. Gdy tylko dziecko zacznie chodzić lub poruszać się na czworakach, jego pokój stanie się dla niego miejscem zabaw.

Musi zatem mieć wystarczająco dużo miejsca do poruszania się, nauki chodzenia i zabawy. Rozkwitnie w miejscu mu przeznaczonym i gdzie sam odkryje kilka rzeczy. Im starsze dziecko, tym bardziej będzie przywłaszczało sobie swój pokój. Świadczy to o tym, że Twoje dziecko rozwija się zarówno fizycznie, jak i psychicznie.

Możesz nawet wprowadzić go w pewne praktyki od najmłodszych lat. Możesz go nauczyć jak odkładać zabawki, jak zamykać drzwi wychodząc. W ten sposób dziecko zrozumie, że pokój jest jego, ale obowiązują w nim zasady, których należy przestrzegać i szanować. Krótko mówiąc, posiadanie własnego pokoju pozwoli dziecku na niezależność. Będzie to dla Ciebie okazja, aby nauczyć go pewnych zasad etykiety.

Środki ostrożności, które należy podjąć, zanim dziecko będzie miało swój własny pokój

Projektując pokój dziecięcy, zapewne myślisz przede wszystkim o wygodzie. Ale nie powinieneś też pomijać części pracy związanej z bezpieczeństwem. Pokój dziecka powinien być wygodny, ale i dla niego bezpieczny. Aby to zrobić, należy podjąć pewne środki ostrożności, aby uniknąć ryzyka wypadku lub choroby.

Kiedy zdecydujesz się zostawić dziecko samo w swoim pokoju, może być już na tyle dorosłe, że będzie mogło samodzielnie się poruszać. Ponieważ maluch jest z natury ciekawski, upewnij się, że wszystkie niebezpieczne przedmioty znajdują się poza jego zasięgiem. Dotyczy to również obszarów gniazdek elektrycznych. Masz kilka możliwości, aby chronić swoje dziecko przed możliwym porażeniem prądem elektrycznym. Można zastosować osłonę gniazdka. Istnieje także możliwość ukrycia gniazda za efektownymi meblami.

Następnie umieść łóżeczko lub łóżko dziecka z dala od innych wysokich mebli, ryzykując, że dziecko będzie się po nie wspinać lub ciągnąć. Umieść także wszelkie przedmioty, które mogą być niebezpieczne, takie jak leki, w niedostępnym miejscu, na przykład w podwójnie zamykanej szafce.

Zwróć szczególną uwagę na łóżeczko lub łóżko dziecka. Sprzyjaj im materac na roztocza. Chronią dziecko przed alergiami, które mogą wystąpić na skutek kurzu lub substancji chemicznych obecnych w innych rodzajach materacy.

Wreszcie, aby zawsze mieć oko na swoje dziecko, zainstaluj nianię elektroniczną. Dzięki temu małemu gadżetowi usłyszysz wszystko, co robi Twój ulubieniec w swoim pokoju. Niektóre modele wyposażone są w kamerę, dzięki której zawsze będziesz widzieć swoje dziecko z daleka.

Słowo na zakończenie

Do pierwszego roku życia dziecko przechodzi przez różne etapy. Jednym z najważniejszych wydarzeń wpływających szczególnie na dziecko jest umożliwienie mu posiadania własnego pokoju i samodzielnego spania. Ten okres zmieni rutynę dziecka. Musisz zadbać o to, aby przejście od spania z mamą do spania samotnie było procesem etapowym.

Aby uniknąć nagłych zmian, które mogłyby go zakłócić psychicznie, należy działać stopniowo. Na początku pozwalasz mu spać samo, tylko podczas drzemek. Wieczorem będziesz stopniowo kontynuować kładzenie się spać.

Cokolwiek się stanie, wiedz, że dziecko od czwartego miesiąca życia może mieć swój własny pokój. Jeśli zrobisz to dłużej niż sześć miesięcy, separacja będzie bardziej złożona zarówno dla dziecka, jak i dla Ciebie. Dziecko może nawet spać w łożu małżeńskim do trzeciego roku życia, jeśli w tym czasie separacja nie nastąpi.